ad. 4 (kampania informacyjna i edukacyjna) - jako jeden z wielu możliwych elementów, może warto rozważyć wykorzystanie w tych działaniach wypowiedzi lekarek/lekarzy spoza Polski (co nie wyklucza tego, aby były to Polki i Polacy). Takie głosy mógłby być cenne - dawać możliwość zapoznania się z inną perspektywą niż ta wynikająca z tego jak wygląda obecnie sytuacja u nas.

"Ciąża nigdy nie jest stanem obojętnym, może powodować (...)" - wobec tego może lepiej byłoby, by żadna kobieta w ciążę nie zachodziła, skoro to tak straszne zjawisko? Moim zdaniem nie ma sensu demonizować czegoś, co tylko m o ż e przynieść kobiecie choroby i powikłania, a może nawet śmierć. Czegoś, co jest naturalne i normalne - chyba u wszystkich stworzeń jest tak, że to płeć żeńska zachodzi w ciążę i rodzi. Proszę, przedstawiajmy zarówno jasne, jak i ciemne strony różnych zjawisk, w tym ciąży, porodu i macierzyństwa - tak będzie moim zdaniem najbardziej uczciwie.

Wywieraniu presji na lekarzy sprzeciwiam się stanowczo. Lekarz też człowiek, ma prawo do własnych przekonań, ma prawo mieć własny system wartości, kierować się własnym sumieniem. W jednym z zeszłorocznych wydań Gazety Wyborczej napisano, że dziewczyna zażądała, by jej amputowano zdrową rękę; zabieg wykonano. Czy na pewno tego u nas i dla nas chcemy - lekarzy niezdolnych do refleksji, posłusznych skinieniu ręki pacjenta-konsumenta?

Punkt 2 łączy się z podpunktem b w punkcie 4, bo w obu przypadkach mowa o stygmatyzowaniu. Ja uważam, że - choć to trudne - warto oddzielać człowieka od jego czynu. Dla mnie aborcja nigdy nie będzie "ok" (swoją drogą, myślę, że to sformułowanie wyjątkowo niepoważne), natomiast może być "ok" kobieta, która się na nią zdecydowała. "Nie bójmy się mówić o naszych doświadczeniach" - tak, tylko nie płaczmy potem, że ktoś ośmielił się ocenić to, o czym opowiedziałyśmy. Bo jeśli o czymś mówimy publicznie, naiwnością byłoby oczekiwanie od (być może tysięcy) odbiorców, osób obcych, że żadna z tych osób nie zechce wyrazić swego zdania. Zresztą wolność wypowiedzi zapewnia nam Konstytucja i żadne próby zamykania komuś ust tego nie zmienią.

Punkt 5 - wszelkie inicjatywy. Ja niezmiennie proponuję jedną formę liberalizacji ustawy: rozciągnięcie prawa do aborcji na wszystkie sytuacje ewidentnie tragiczne. Nigdy natomiast nie poprę żądania samowoli aborcyjnej i traktowania potencjalnego życia jak śmiecia tylko dlatego, że jest to życie niechciane.

Punkt 6 - dla mnie niedopuszczalny. Jak można mówić tylko pozytywnie lub tylko negatywnie o zjawisku wieloaspektowym, niejednoznacznym moralnie, w którego przypadku tak wiele zależy od sytuacji, przede wszystkim od motywów decyzji! A kto postuluje przymuszanie do aborcji? Takiego pomysłu chyba jeszcze nie było i mam nadzieję, że nie będzie.

Całkowicie wolny wybór w sytuacji, w której nie mamy edukacji seksualnej ani dostępu do antykoncepcji dla mnie nie jest żadnym "kompromisem", tylko wmawianiem parom i kobietom "macie prawo do nieodpowiedzialności, róbcie co chcecie, a jak zdarzy się wpadka, to ciach, przerywamy ciążę i możecie się dalej bawić".

Skoro aborcja jest jak pani napisałam "niejednoznaczna moralnie" czyli ani dobra ani zła to powinniśmy właśnie zmieniac język, by o niej mówić rzetelnie i fachowo, językiem medycznym a nie językiem, który odnosi się negatywnie i nieprawdziwie, którym przez lata byłyśmy indoktrynowane. Skutkiem tej wieloletniej indoktrynacji są teksty takie, że aborcja to cytuję "jak zdarzy się wpadka to ciach".