• Zaburzenie trójpodziału władzy poprzez:

  o      Całkowite podporządkowanie polityczne Trybunału Konstytucyjnego obozowi rządzącemu oraz pozbawienie tego organu właściwej kompetencji konstytucyjnej – władza przykrywa swoje bezprawie legislacyjne poprzez działalność przejętego Trybunału Konstytucyjnego, który chroni obecnie władzę (a nie obywateli) i żyruje jej bezprawne działania, co jest całkowitym zaprzeczeniem jego konstytucyjnej roli;

  o      Całkowite podporządkowanie polityczne prokuratury i pozbawienie jej roli oskarżyciela publicznego na rzecz wykonawcy poleceń obozu rządzącego,  prześladowanie prokuratorów, którzy trzymają się litery prawa;

  o      Łączenie funkcji Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości;

  o      Łączenie funkcji poselskiej z funkcją prokuratorską (Prokuratora Generalnego);
  

• Ograniczanie praw samorządów na rzecz centralnego sterowania państwem.

  
  

Rozwiązania krótkoterminowe:

1. Rozdzielenie funkcji Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości powinno się odbyć poprzez zmianę ustawy łączącej te stanowiska, z niezbędnymi korektami poprzednio obowiązującego uregulowania, które wzmocniłyby usamodzielnienie prokuratury od rządzących. Przy okazji konieczne jest gruntowne znowelizowanie, a w zasadzie napisanie od nowa ustawy Prawo o prokuraturze (z 2016 r.), zmiana struktury organizacyjnej i sposobu funkcjonowania tego urzędu jako oskarżyciela publicznego stojącego na straży bezpieczeństwa obywateli (chroniącego społeczeństwo przed przestępczością) i praworządności – tak, aby uniemożliwić w przyszłości polityczne wykorzystywanie prokuratury, przynajmniej w tak skrajnie patologiczny sposób, jak w ostatnich latach.

    

   Prokuraturę trzeba praktycznie zbudować od nowa, aby zapewnić jej niezależność, bezstronność i realizację ustrojowej roli, czyli stania na straży praworządności i roli publicznego oskarżyciela (a nie partyjnego strażnika interesów władzy i „policji politycznej” przeciwko jej przeciwnikom).

2. Usunięcie tzw. dublerów z Trybunału Konstytucyjnego i zaprzysiężenie prawidłowo powołanych w 2015 roku trzech sędziów TK (ewentualnie wybranie nowych, legalnych sędziów jeśli ta trójka zrezygnuje); doprowadzenie do prawidłowego powołania Prezesa TK – kandydatów wskazuje Zgromadzenie Ogólne sędziów TK uchwałą podjętą większością głosów.

3. Art. 194 Konstytucji przewiduje, że Trybunał Konstytucyjny składa się z 15 sędziów, wybieranych indywidualnie przez Sejm na 9 lat spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą. Konstytucja nie mówi natomiast, jaką większością ma ten wybór zostać dokonany. W ramach ustawy ustrojowej o TK (zwykła ustawa) można zatem ustalić, że wybór członków TK musi nastąpić większością kwalifikowaną, a zatem albo 3/5 głosów w Sejmie (276 głosów), albo 2/3 (czyli 306 głosów). To z pewnością utrudniłoby wybór stricte politycznych sędziów, bardzo uzależnionych od większości rządowej.

   W ustawie o TK można dodatkowo zaostrzyć kryteria wobec kandydatów na sędziego TK, np. wymóg posiadania określonego doświadczenia oraz dorobku zawodowego czy akademickiego, ponieważ Konstytucja mówi o „osobach wyróżniających się wiedzą prawniczą”.

Poniżej możesz:

• ocenić te propozycje rozwiązań (odpowiadając na pytanie w ankietach),

• skomentować te propozycje rozwiązań lub zaproponować własne rozwiązania w tym obszarze (korzystając z opcji "Komentarz").