Temat: RÓWNY DOSTĘP DO EDUKACJI ZDALNEJ: Wsparcie dydaktyki w nauczaniu zdalnym

Szkoła wysyła tylko zadania, rodzic ma się martwić jak dziecko to zrobi. W różnych programach komputerowych. Mieli dwa miesiące na przygotowanie dzieci do tego. Niestety, na informatyce grali i oglądali filmiki :( Najbardziej przykro, że nie można dodzwonić się do dyrektora i nauczyciela, a na maile nie odpisują. A potem piszą zażalenie do MOPS, że matka nie pomaga dziecku.

Wspieram pomysł (o ile dobrze go zrozumiałam:) szkoleń dla nauczycieli - nikt ich nie uczył metodyki nauczania zdalnego, nie wiedzą, na co zwracać uwagę, w większości nie mieli doświadczenia w tym obszarze ani dostępu do dobrych praktyk. Kolejny temat to poziom zarządzania nauczaniem zdalnym w szkole - jak zapobiegać wspomnianego w komentarzu Anki bałaganowi w narzędziach. To wszystko oczywiście równolegle do poruszonych tu problemów narzędzi (dofinansowanie infrastruktury!), nie zamiast nich - tak żeby uniknąć przerzucania na nauczycieli całej odpowiedzialności za jakość edukacji zdalnej, a po prostu ich wesprzeć.

Tak, chodzi o wsparcie nauczycieli. Część z nich została rzucona na głęboką wodę. Jedną rzeczą jest wyposażenie w sprzęt i dostęp do narzędzi niezbędnych w zdalnym nauczaniu, a drugą - szkolenie jak z tego efektywnie korzystać.

Popieram panią Annę, która jest szanowaną osobą i ekspertem jeżeli o sprawy e-learningu. Myślę, że warto by było poprzeć kandytaturę pani Anny na planowe ministerstwo do spraw e-learningu. Jest to jedna z niewielu osób, która jest ekspertem w naszym gronie.

Nie możemy pozwolić na to aby nauczyciele, uczniowie i rodzice sami sobie decydowali jakich narzędzi używają. Idąc taką drogą spotkamy się z tym, że jedni uczniowie dostają dużo lepszą edukację niż inni. Dlatego moim zdaniem pani Anna powinna stanąć na stanowisku centralnego zarządcy przeprowadzania e-learningu na terytorium Polski zarówno w szkołach publicznych jak i innych zajęciach takich jak korepetycje. Dzięki temu każdy uczeń będzie musiał używać narzędzi przygotowanych przez naszą ekspertkę.

Dziękuję za uznanie dla mojego eksperctwa, rzeczywiście zajmuję się zawodowo edukacją zdalną. Nie wiem, czy jestem "szanowaną osobą", ale jeśli tak, to super ;-) Oczywiście chętnie wesprę swoim doświadczeniem inicjatywy w zakresie zdalnej edukacji - w zakresie, na jaki pozwolą mi inne obowiązki.

Właśnie - w propozycjach są szczegóły rozwiązań, nie ma natomiast poziomu zarządczej. Nasza szkoła rejonowa dopiero teraz (dziecko 9 lat!) zorientowałam się, że nie ma dziecka na liście :D

Problem jest jednak szerszy - nikt w systemie edukacji nie ma odpowiedzialnisci za stan psychiczny dzieci. Nie słyszałam o żadnych sprawach sądowych dotyczących zaniedbań wychowawczych szkoły- a tym jest przecież brak kontaktu w przypadku, kiedy uczeń "znika", czy po prostu nie radzi sobie. Póki nie będzie tej odpowiedzialności, żadne rozwiązania i szkolenia nie zadzialaą systemowi.

Bardzo ważny głos. Myślę, że to o czym piszesz powinno być uwzględnione jako osobny problem z osobnym rozwiązaniem.

Dlatego w naszych rozwiązaniach na już poruszamy również konieczność wsparcia psychologicznego dla uczennic i uczniów oraz reagowania na sytuację, w której dziecko znika z systemu

Pytanie, jakie działania zostaną podjęte, jeśli Ośrodek Rozwoju Edukacji nie wypełni tego zobowiązania. A jeśli je wypełni, to moim zdaniem przyda się wtedy propagowanie (na przykład za pomocą ulotek) opracowanej przez Ośrodek oferty - bo samo istnienie oferty to za mało, trzeba przekonywać do skorzystania z niej.

Pani Anna Juniewicz się już za to wzięła o ile mi wiadomo, więc wszystko jest w dobrych rękach.